Uitgestrekt over de dorpen Hombeek, Heffen en Leest vind je het Hombeeks plateau. De Zenne meandert er prachtig door het landschap. De ligging aan het water speelde een grote rol bij het ontstaan van de Zennedorpen. Na de winterse overstromingen bleef er een vruchtbare sliblaag achter als natuurlijke bemesting voor de zomerse hooilanden. In het najaar werden deze gebruikt als veeweiden. Knotbomenrijen, heggen en houtkanten bakenen van oudsher de weides af. Deze lange wandelroute geeft je een uitstekend beeld van hoe het hier 250 jaar geleden ook al uitzag. Dankzij de grote lengte maken de Ronsers kennis met de mooie verscheidenheid aan landschappen en natuur dat Kapelle-op-den-Bos, Mechelen en Natuurpark Rivierenland te bieden hebben, van broekbossen tot historische landbouwgebieden. Landbouw en natuur nemen een prominente plek in op deze wandeling. Bovendien loopt de route langs het Hombeeks Plateau, een van de interessante landbouwgebieden in de Mechelse regio met een lange geschiedenis. Het is er ook een echte hotspot voor akkerfauna. De naam ‘Akkergloed’ verwijst naar het aanblik van goudgele velden bij een ondergaande zomerzon.

Vanuit Kapelle-op-den-Bos trekken we deze keer richting Mechelen (Leest) en het plateau van Hombeek, gekend om de groententeelt. We stappen vooral langs smalle trage wegen waar het kan. We gaan in Leest naar de Zenne en door een klein natuurgebied Den Battelaer, in beheer van Natuurpunt, om erna via nog meer trage wegen langs microbrouwerij Den Triest te passeren. Die is enkel open op de eerste zondag van de maand en daarom kozen we voor deze zondagse tocht. Microbrouwerij Den Triest brouwt vaak bier op bestelling. Zo kan een bedrijf zijn eigen bier laten maken met een eigen etiket en een eigen naam. Men brouwt onder andere ‘de Neus’, een tripel naar eigen recept, op vraag van de gemeente Kapelle-op-den-Bos en het gemeenschapscentrum De Oude Pastorie. De beperkte eigen productie, waaronder de Bruut’n Triest (een champagnebier), Triest IPA, Triest Kriek en Blonde Triest, enkel in 75cl-flessen verkrijgbaar, zijn altijd snel uitverkocht. Erna kunnen we de tocht in schoonheid afronden met een laatste kilometer naar het station.

Villers-Sainte-Gertrude is een deelgemeente van Durbuy in de provincie Luxemburg. Wie er bij het Nieuwjaarsweekend van de Ronsers niet bij kon zijn, krijgt nu een tweede kans in de Paasvakantie. Wie er wel bij was, kan zaterdag misschien enkele déja-vu-belevingen krijgen, maar zondag is er geen overlapping.

De wandelingen situeren zich op de grens van de Famenne, de Calestienne (kalksteenlandschap) en de “echte” Ardennen. Zaterdag bevinden we ons het dichtst tegen de Ardennen met “toppen” tot 350 m en een overwegend bosrijk gebied. Zondag vertoeven we in de Fagne-Famenne nabij de Ourthe in een overwegend open en relatief laag gelegen gebied (een depressie) met beperkte hoogteverschillen tussen 120 en 220 m boven de zeespiegel. Echt vlak is het hier evenwel nergens.

Zaterdag vertrekken we aan de gîte voor een luswandeling van 19 kilometer. Onderweg passeren we niet veel “beschaving”, enkel twee dorpjes: Ozo en Aisne, aan de gelijknamige zijrivier van de Ourthe. Het wordt een afwisseling van mooie beekvalleien in de bossen en open stukken met panoramische zichten op de vallei van de Ourthe. Na het avondeten beschikken we over de taverne met zelfbediening uit een goed gevulde koelkast. Zondag verplaatsen we ons eerst even naar Bomal, gelegen aan de Ourthe. Na een facultatief bezoek aan de bakker vatten we onze wandeling noordwaarts aan langs de dorpen Logne en Sy. Omwille van enkele rotsachtige passages wordt de wandeling een tikkeltje avontuurlijker dan zaterdag. We moeten ook een paar keer de Ourthe oversteken, maar geen paniek: daarvoor zijn bruggen voorzien. Na de wandeling kunnen we in Bomal nog terecht voor een afscheidsdrink. Einde van de tocht is voorzien omstreeks 17u00.

We wandelen in de bloesemgemeente Dentergem, in de streek van Mandel en Leie.

De gemeente Dentergem (Wakken, Oeselgem en Markegem zijn deelgemeenten) profileert zich de laatste jaren als een bloesemgemeente. Wandelaars kunnen dan op privéterreinen van de fruittelers tussen de bloeiende fruitbomen stappen. Bij het opmaken van de aankondiging van deze tocht (10 februari) is nog niet bekend welke terreinen we kunnen bewandelen. De wandeling vindt plaats op het grondgebied van de vier deelgemeenten van Dentergem en een klein stuk op het grondgebied van Zulte; de rechttrekking van de Leie heeft ervoor gezorgd dat een stuk rechteroever nog West-Vlaanderen is en een stuk linkeroever (met kasteel te Lake) Oost-Vlaanderen.

Het dorp Wakken kent reeds een lange geschiedenis. Op het einde van de 8de eeuw wordt het een eerste keer vermeld in de annalen van de Gentse Sint-Pietersabdij. Op het einde van de 15de eeuw kwam de heerlijkheid Wakken in het bezit van het Huis van Bourgondië en in 1626 werd het een graafschap. In de aanleg van het huidige centrum van het dorp herkennen we in de driehoekige Wapenplaats nog het militair oefenterrein uit de 17de eeuw. In 1998 werd de dorpskom geklasseerd als dorpsgezicht.

We starten aan De Baliekouter (open om 9u15) en stappen naar het centrum van Wakken, even langs het kasteel en komen aan de kerk waar Hugo Verriest nog onderpastoor was. We komen voorbij het geboortehuis van Joris Van Severen (Verdinaso) en de Goethalsmolen. Aan een pas opnieuw gebouwde kapel gaan we de Molenstraat in. We gaan verhard verder langs de Mandel tot waar die uitmondt in de Leie. We volgen de linkeroever tot kasteel te Lake en stappen het Konijnenbos in, gaan langs het maïskot (nu lofts) waar nog kogelgaten uit WO II te zien zijn. We gaan nog even tot aan de Leie om dan terug te keren naar de kerk van Oeselgem. Wat verder gaan we picknicken in ‘t Hof van Oeselgem. Na de middag zoeken we de fruitgaarden op (Wolfcarius heeft een nieuwe appel geteeld voor de Colruytgroep) en stappen naar het centrum van Dentergem. We nemen onverhard langs de oude Mandelbeek en stappen langs de Kouterweg naar de uilengemeente Markegem. We passeren de sporthal van Markegem en wat verder komen we aan het provinciaal domein waar we nog een toertje doen vooraleer we ons laten neerploffen in De Baliekouter. Wat info en een film over de streek vind je in het bezoekerscentrum in een schuur op het domein.

De bossen van Ename en Volkegem liggen op amper een paar kilometer van elkaar, maar we maken een ferme omweg langs het landelijke Mater. We maken kennis met een streek die soms ‘de parel van de Vlaamse Ardennen’ wordt genoemd: glooiende landerijen en kouters zover het oog reikt, heuvelende plattelandswegen en kronkelende kuitenbijters, dorpskernen waar kerkjes nog gewoon huizen van gebed zijn …

We spreken af aan de Sint Laurentiuskerk van Ename, één van de best bewaarde vroegromaanse kerkjes van België. Het volgende knooppunt brengt ons in het bos van Ename. Het bos heeft een rijke fauna en flora en doorsteekbrugjes. Misschien komen we wel oog in oog komt te staan met een koe of een paard. Zij helpen mee de biodiversiteit van het bos te bewaren en grazen er dus vrij rond. De Kattenberg ten zuiden van het bos werd in 1995 samen met tientallen andere kasseiwegen als monument beschermd. Na het bos stappen we flink door naar Mater, een dorp met een uitgesproken landelijk karakter. In het panorama errond valt de aanwezigheid van talrijke grote gesloten hoeven op. In een grote lus wandelen we nu naar Volkegem, met een redelijk recent bos. De bedoeling is om het Volkegembos op termijn te laten uitgroeien tot een bosgebied dat aansluit op Bos ‘t Ename. Nog enkele kilometers scheiden ons van Ename.

Relaxen op een toplocatie! We logeren in een vleugel van een kasteel dat aanvankelijk een buitenverblijf was voor Benedictijnse monniken. Na de Franse revolutie kwam het Kasteel in handen van de adel en heeft het vooral gefungeerd als ‘lusthof voor de voeding van lichaam en geest’. Met het Schorrebos en het provinciedomein Nieuwenhoven als buren, vormt dit kasteel de ideale uitvalsbasis voor al wie al wandelend of fietsend van de natuur wil genieten. En als de Ronsers in een lusthof zitten, dan IS het ook een lust voor oog, reuk en smaak. En natuurlijk is ons ‘schijfke’ gekuist na dit weekend.

We verzamelen op vrijdagavond in het Kasteel, waar na een eerste terreinverkenning van het domein een eenvoudige maaltijd van soep met brood en beleg voorzien wordt. Na het eten is er voor geïnteresseerden een korte uitleg in verband met het gebruik van de app OSMAND voorzien. Deze app helpt je de weg te vinden en gps-track te volgen.

Zaterdag en zondag worden er groepjes gevormd die gaan wandelen of fietsen. Zaterdagavond koken en eten we samen iets lekkers en voedzaam zonder uren in de keuken te staan.

Wandelen

Er zijn heel wat bewegwijzerde wandeltochten in de buurt, zoals de Elsbroekwandeling (12 km), de Gelukswandeling (9 km), wandelknooppunten, GR,… Heb je zin in een stevige wandeling, dan kun je naar het provinciedomein De Vinne in Zoutleeuw wandelen en door het Zwartaardebos en natuurreservaat op d’Hei terugkeren (22 km). Een tocht van 17 km voert je via het Galgenbos, Mielenbos en Mierhoopbos naar Wijer om via Kozen en Kortenbos terug in het Kasteeldomein van Nieuwenhoven te belanden. (21 km).

Fietsen

Ook op dit vlak geen gebrek aan inspiratie… Fietsknooppunten, spoorwegbeddingen die omgevormd zijn tot fietspaden,… De fietsroute ‘Kijk op Haspengouw’ van 56 km voert je langs panoramaborden en panoramakijkers op hoger gelegen uitzichtpunten in de regio in en rond Sint-Truiden. Wil je de vallei van de Gete verkennen, fiets dan in noordelijke richting naar Herk-de-Stad om nu eens aan de ene zijde, dan eens aan de andere zijde van de Grote Gete op te klimmen richting Tienen. In de buurt van Ezemaal vind je de Kleine Gete die je naar Zoutleeuw leidt. (73 km). Richt je je stuur naar het zuid-oosten, dan kun je via Borgloon en Lauw tot net over de taalgrens fietsen. (72 km).

Het is al even geleden dat de Ronsers het Pallieterland aandeden. Toen er vroeger in Nijlen nog een jeugdherberg was, fietsten of stapten we wel eens in de buurt. Zovele jaren later lopen we opnieuw in de streek waar intussen zoveel ten goede veranderd is. Er zijn wandelknoop­punten, er is wat nieuwbouw dat in de plaats kwam van de lelijke vervallen gebouwen. De Kesselse Heide missen we niet. Wie er nog nooit was: een ontdekking.

Van het station in Lier trekken we langs de Stadsvesten naar de Kleine Nete en komen zo langs Kloosterheide. Door de meersen stappen we naar het provinciaal domein Kesselse Heide waarnaar we ons begeven naar het Fort van Kessel. Via een Elzenbos en de Bartstraat bereiken we de Grote Nete die ons eerst nog naar het Ravensteinhof brengt en dan meanderend terug stilaan richting Lier brengt. De tocht is gevarieerd en loopt door een erg mooi gebied waar ook de roodwitte of roodgele tekenen zeker op ons pad komen. We picknicken ergens onderweg en er zal zeker tijd zijn voor een drankje of versnapering. Ronseren dus!

Het oosten van ons land biedt ons een afwisselend landschap, met bossen, waterlopen, stuwmeren en open terrein met mooie uitzichten. Op dit lange weekend fietsen we door drie taalgebieden en kunnen, naast het Nederlands, ook ons Frans en Duits onderhouden. We steken ook de landsgrenzen naar Nederland en Duitsland over. Dit weekend zit er weer van alles erbij. Verharde, halfverharde en onverharde wegen wisselen elkaar af, en bij slecht weer houden we ook rekening met een beetje modder. Het terrein is niet vlak, dus de een of andere helling wacht op ons.

Donderdag, 9 mei 2024

De eerste dag staat helemaal in het teken van bos en water. We overschrijden de taalgrens van het Duits naar het Frans, naar het Lac de la Gileppe. Bij de stuwdam hebben we de mogelijkheid voor een mooi uitzicht van de 78 meter hoge toren, bereikbaar via een lift. Aan het andere einde van het stuwmeer eindigt de 2,5 km lange tunnel die de Soor met het stuwmeer verbindt. Hier gebeurde in het begin van de jaren ‘50 een tragisch ongeval. Bij het aanleg van de tunnel kwamen door een plotselinge waterinbreuk 8 arbeiders om het leven. Een beetje later fietsen we ook langs de Soor en zien de ingang van deze tunnel. Waar de Soor in de Hill uitmondt, houden we rechts aan en volgen de Hill stroomopwaarts, om een paar kilometer verder langs de overkant terug naar Eupen te geraken.

Vrijdag, 10 mei 2024

Op de tweede dag twee blijven we in Duitstalig gebied en steken de landsgrens naar Monschau in Duitsland over. Je kunt niet in Eupen verblijven, zonder een uitstapje naar het mooie en historische stadje Monschau te maken. De Vennbahn ligt op het hele stuk op Belgisch gebied. Het was ooit een belangrijke spoorweg voor België. We fietsen op een smal stuk België, links en rechts van ons ligt Duitsland. Pas net voor Monschau steken we de grens naar Duitsland over om in Monschau even van een welverdiende pauze te genieten. Daarna klimmen we terug naar België en genieten iets later van de lange afdaling, langs de Weser en het stuwmeer van Eupen. De gite bereiken we helaas pas na een laatste beklimming.

Zaterdag, 11 mei 2024

Vandaag fietsen we door drie taalgebieden. We rijden eerst in richting westen om, Eupen net achter ons gelaten, ons Frans te kunnen opfrissen. Membach en Baelen klinken niet echt frans, maar liggen toch in franstalig gebied. Verder gaat het via Henri-Chapelle en Hombourg door het oostelijkse stuk van de Voerstreek, waar we voor een heel kort stuk de mensen weer in het Nederlands kunnen aanspreken. We passeren ook het zuidelijkste punt van Nederland. Hier hebben we meerdere mogelijkheden voor een terrassje. Daarna fietsen we via Plom­bièers, Montzen en Welkenraedt terug naar Eupen.

Zondag, 12 mei 2024

De laatste dag rijden we meer richting noordoost. Ons middagdoel is het drielandenpunt waar België met Nederland en Duitsland samenkomen. We fietsen eerst langs een bosrand met mooie uitzichten aan de overkant tot Raeren. Daarna passeren we een paar kleine dorpjes om achter de Duitse grens het Aachener Wald binnen te rijden. Hier begint het een beetje te klimmen tot we het drielandenpunt bereiken. Er staat ook een uitzichtstoren voor diegene die nog een paar hoogtemeters meer te voet willen doen. Ook hebben we hier meerdere mogelijkheden voor een terrasje. Via Hauset en langs Eynatten fietsen we terug naar Eupen.

We wandelen in twee lussen door de Bossen van Vlaanderen. En dat ze ons iets te bieden zullen hebben, daar mag je alvast zeker van zijn.

In augustus 2023 hebben we ook in deze regio gewandeld, in Doomkerke en Kruiskerke. De huidige wandeling gaat door in het prachtige domein van Bulskampveld. We wippen nu eventjes de provinciegrens over naar Oost-Vlaanderen, met start aan de voetbalkantine van Maria-Aalter in de Sparhoekdreef. We doorkruisen een landschap met bossen en weiden. In de voormiddag trekken we in het Westvlaamse deel een beetje richting noord-west en komen in de buurt van de legendarische herberg “Het Aanwijs” waar boerenzoon Desutter iets teveel vertelde over enkele moorden van Beernem en dat later ook moest bekopen met zijn leven... Over deze amoureuze doch duistere periode vernemen we meer op de wandeling zelf. In de namiddag wandelen we in het overwegend Oostvlaamse deel met onder andere het kasteelgebied “Hoogveld” dat nog altijd is bewoond. Dit prachtige en uitgestrekte natuurgebied bevat heel wat wandelmogelijkheden...

Fietsen in de Leiestreek kan op duizenden manieren dankzij het fietsnetwerk Leiestreek. Je kan zelf trajecten uitstippelen via knooppunten langs 1.100 kilometer aan wegen en paden. Zo fiets je langs kanalen en oude spoorlijnen, door bruisende steden en in het glooiende, groene landschap tussen Leie en Schelde. De Ronsers zijn eigenzinnig genoeg om die plaatjes af en toe te negeren.

Enkel bezienswaardigheden in de Leiestreek

Kasteel van Ooidonk. Het kasteel is één van de mooiste kastelen van België en is nog steeds bewoond. Het vroegere middeleeuwse slot werd heropgebouwd op het einde van de 16de eeuw. De bouw van de 4 ronde hoektorens dateert reeds uit de 14de eeuw. In het begin van de 16de eeuw werden de vleugels eraan gebouwd. Na de brand van 1579 kocht Maarten della Faille hetgeen er nog overbleef van de burcht op. Hij liet het kasteel heropbouwen in renaissancestijl (1592). Tot op vandaag bezit de familie ‘t Kint de Roodenbeke nog altijd het kasteel van Ooidonk.

Kunst opsnuiven in Deurle. Deurle maakt deel uit van de hoofdgemeente Sint-Martens-Latem en staat bekend als kunstenaarsdorp. De bloeiperiode op het kunstenaarsvlak was deze vóór de Eerste Wereldoorlog. Als we het hebben over kunst is het niet alleen over schilders, maar ook over beeldhouwers, schrijvers,... Enkele bekende namen van de vooroorlogse periode: Valerius De Saedeleer, George Minne, Karel en Gustave Van de Woestijne, Albert Servaes, Gustaaf en Leon De Smet, Constant Permeke en Cyriel Buysse.

Raveelmuseum – Machelen. Roger Raveel (1921-2013) is altijd zijn roots in Machelen-aan-de-Leie trouw gebleven, al was er wel die ene periode dat hij in Italië verbleef in 1962. Van Raveel wordt beweerd dat hij moeilijk in een kunsthistorisch hokje in te delen is. Wat hij zag, schilderde of tekende of verwerkte hij in een kunstobject. Alledaagse tijdloze dingen, personen, natuur,… Abstract, figuratief, realistisch, expressionistisch., popart. Geen stijl was hem vreemd.

De rivier de Leie is de rode draad gedurende deze driedaagse. Op zaterdag komen we samen aan het Huis van de Sport: ­Zuiderlaan 13 In 9000 Gent. Dit is gelegen langs de zuiderkant van de Watersportbaan. We volgen grotendeels de knooppunten, maar grotendeels betekent dat we toch eens afwijkend fietsgedrag vertonen. Om 10u00 vertrekken we we richting Leie die we een stuk volgen. We komen voorbij De Pinte en Zulte. Daar proberen we een plaats te vinden voor onze picknick. Na de middag gaat het dan via Waregem en Deerlijk naar de Gavers in Harelbeke. Dan rest er nog een vijftal km tot de JH van Kortrijk. Er zal dan ongeveer een 60 km staan op onze teller. Op zondag trekken we na het ontbijt terug Leiewaarts om dan via Bissegem, Gullegem en Moorsele Dadizele te bereiken. Onderweg vinden we wel een bakker om ons te bevoorraden. We fietsen verder noordwaarts om tegen de middag de Engelse begraafplaats “Tyne Cot” te bereiken. We kunnen die site eventjes bezoeken. Dan volgen we de Ravel tot Zonnebeke. Via het Polygoonbos en het Groenenburgbos bereiken we Zandvoorde en Wervik. We volgen dan weer de Leie - zelfs een stukje op Frans grondgebied - tot in Menen. Daarna gaat het langs Wevelgem terug naar Kortrijk. Daar zien we dat we 75 km afgelegd hebben.

Op Pinkstermaandag fietsen we noordoostwaarts terug naar Gent. We zoeken weer de Leie op die we in het begin volgen tot Bavikhove. Onderweg proberen we wel een bakkerij tegen te komen. Dan verlaten we voorlopig de Leie en fietsen we via Ooigem, Oostrozebeke, Dentergem, Gottem, Grammene, Vinkt naar Deinze. Daar zoeken we weer de Leieboorden op en rijden we naar Astene-Sas. We verlaten dan weer de Leie en via het wondermooie kasteel van Ooigem en Deurle bereiken we het veer van Baarle. We flirtten terug wat met de Leie en en bereiken zo via de Blaarmeersen, de Watersportbaan in Gent. Dan hebben we 74 km op ons zadel gezeten.

Maart: tijd om onze stalen rossen weer van de stal te halen! Een prille eerste lentetocht brengt ons langs ons industrieel verleden van de Rupelstreek met haar zeven eeuwen klei-ontginning. De panoramische vergezichten en oude industriële sites, brengen ons bijna honderd jaar terug in de tijd. We fietsen langs veel water en groen! Hopelijk zijn de weergoden ons goed gezind. De Ronsers kennende hoeven die geen roet in het eten te gooien. Er is goede regenkleding… We starten aan de hoofdingang van het Provinciaal Recreatiedomein De Schorre in Boom. Snel komen we aan de Rupel. We fietsen de kaai volledig af en duiken dan met een hangfietspad boven de Rupel onder de N177. We passeren het steenbakkerijmuseum en de wijk Noeveren, het Bokrijk van de steenbakkerijen. Een stukje industrieel erfgoed langs de Rupel: droogloodsen, ringovens, schouwen, arbeiderswoningen en meestergastwoningen. Wat verderop ligt Niel met veel nieuwbouw. We peddelen door tot we weer aan de Rupel komen. Aan de overkant zien we de kerk van Wintam en de toren van de zeesluis. Wat verderop steken we met het veer de Rupel over, naar het Noordelijke eiland van Wintam. We rijden tot aan de Schelde, tot aan de overzet naar Rupelmonde, met een mooi uitzicht op Steendorpen Rupelmonde. Op naar Temse. Met de fiets aan de hand dalen we af naar de Wilfordkaai. Onder de Scheldebruggen door bereiken we het fietspad tot aan de geasfalteerde Scheldedijk. We fietsen nu langs schorren en de kapel van Onze Lieve Vrouw van de Schelde, met aan de overkant jachtpaviljoen De Notelaer en verder de monding van de Rupel. In Steendorp fietsen we rond een wat verscholen getijdenhaventje en langs een voormalige steenbakkerij. We komen het standbeeld van Mercator tegen. We verlaten Rupelmonde. We rijden tot Bazel en Hemiksem. In de Scheldebocht zien we de monding van de Rupel. We nemen even een kijkje bij de Sint-Bernardusabdij. Via Schelle naar Rumst. Na heel wat gekronkel komen we aan bij het stadspark van Boom. We duiken de Begijnenbossen in en rijden verder tussen weiden en akkers. We werpen een blik op een oude watertoren die omgebouwd werd tot toeristische uitkijktoren. We bereiken het centrum van Rumst. Nu is het niet ver meer tot aan de Schorre.

 

Plannen van najaar 2024 tot de grote vakantie van 2025. Bijeenzitten ter evaluatie van het programma en het Ronserreilen en -zeilen. Dat is de tochtbegeleidersvergadering. Het is dé Hoogdag van de tochtbegeleiders-met-plannen. Er is ook het officiële vzw-verplichte gedeelte van de vergadering. Je bent van harte uitgenodigd op onze tochtbegeleidersvergadering (ook bestuursorgaan én algemene vergadering). Dit jaar wordt er tussen een hapje en een natje opnieuw gepland voor het volgende trekkersjaar. Weekends en verlengde weekends liggen te grabbel om door geïnspireerde tochtbegeleiders ingevuld te worden. Wie belet is, laat zijn plannen - tenminste een week vooraf - aan Jurn en Linda weten zodat er rekening kan mee gehouden worden. Mee-planners hebben wel voorrang op eventuele mailsuggesties.

Agenda Algemene Vergadering:

1. Goedkeuring vorig verslag, financiële aangelegenheden.

Agenda Bestuursorgaan

Terugblik op voorbije trekkersjaar, planning nieuwe tochten, verwelkoming nieuwe tochtbegeleiders, varia. ‘s Avonds eten we ter plekke en dus niet in de stad - we laten ons culinair verrassen.

Als kind kwam de tochtbegeleider regelmatig met zijn ouders het krekengebied verkennen. Het was steeds een verrassende tocht doorheen een landschap dat een geschiedenis heeft. Tijd om herinneringen aan die tijd op te halen via een mooie wandeling met de Ronsers. Je staat er misschien niet bij stil wanneer je door de kreken van Sint-Laureins wandelt. Maar dit natuurlandschap heeft een rijke geschiedenis. Je wandelt op afzettingen van dekzand uit het pleistoceen en zeeklei uit het holoceen.

Eeuwenoude grond dus, die hier werd afgezet tijdens talrijke overstromingen die het gebied teisterden door de jaren heen. Dat bleek een vruchtbare bodem voor de groene gewassen van de polders. Die op hun beurt dan weer een dankbare beschutting waren voor honderden vogel- en diersoorten. Ooit wandelden hier trouwens talloze schapen rond, toen in de vroege middeleeuwen schapenhouders hier hun kudden lieten grazen. Het veen dat hier vroeger was, werd ontgonnen om steden zoals Brugge en Gent van brandstof te voorzien. En langzaam maar zeker werd er strijd geleverd tegen het water. Werden dijken opgeworpen en polders gecreëerd. Tot er ruimte was voor menselijk bestaan – in de vorm van charmante dorpen zoals Sint-Laureins en Sint-Margriete.

In 1850 werd dan ook nog eens het Leopoldkanaal uitgegraven, dat tot op vandaag van oost naar west door het zuidelijke krekengebied loopt. Je merkt het: de wereld staat niet stil. Maar de natuur was én blijft hier baas. Mensen zijn van harte welkom – maar ze zijn voorbijgangers op bezoek. Het krioelende planten- en dierenleven zwaait hier in alle rust de plak. Op 17 maart zwaaien de Ronsers er de plak om van dat alles te genieten.

We starten aan de kerk van Sint-Laureins en stappen meteen langs het Leopoldkanaal. Even verder is er een verrassing, want we moeten naar de overkant. Dat doen we met vereende krachten. Wedden dat het de Ronsers lukt? De eerste kreek die we zien is de Blokkreek. Via het Groote Gat bereiken we de Nederlandse grens. We gaan naar Aardenburg waar we via de Brouwerijstraat en het Verloren Kostje de velden induiken. De Oude Biezenkreek passeren we wat verder en stilaan zijn de rood-witte tekens van de GR of de geelrode van de regioroute onze leidraad. Voor we het doorhebben zijn we opnieuw in Sint-Laureins. Misschien vinden we er wel iets open om onze dorst te stillen.

Een voorjaarstocht rond Reningelst en Westouter, speciaal voor wie van de stilte, het prachtige landschap en de natuur houdt.

We starten onze dag bij Greet Six van ‘Atelier Hortense’ in de gerenoveerde maalderij (lijnzaad en graan voor veevoeders) van haar grootouders Camiel en Hortense. Vandaar vertrekken we om langs de Vedastuskerk de stijgende Zevekotestraat te bereiken en zo het dorp te verlaten. Even buiten het dorp ontrolt zich het golvend landschap van de West-Vlaamse heuvels. Het gaat bergop tot aan het topnatuurgebied Sulferberg (19 ha) waar we door het Brandersbronbos wandelen. Dit bos werd in 1990 de allereerste eigendom van Natuurpunt-De Bron met wijlen Piet Hardeman als dé grote bezieler en gangmaker. Dankzij zijn inzet en die van zijn vele vrienden kunnen wij nu van dit prachtige gebied genieten. Er vertoeven hier sindsdien zeldzame planten en dieren. Langs ‘zijn’ Goeberg keren we terug richting Reningelst voor de picknick. Ondertussen is het volop genieten van het glooiende landschap.

Na de lunch gaat het richting Westouter. We zijn eventjes in Frankrijk en opnieuw ontvouwt zich een mooi uitzicht. We zullen ruim onze tijd krijgen om dit onderweg te bewonderen. We komen nooit in de dorpskom zelf, maar we stappen langs mooie paadjes eromheen terug naar ons startpunt. Greet en haar team zullen ons in haar gezellige bistro graag weer verwelkomen voor de afscheidsdrank.

 

Het natuurpark van de Twee Ourthes maakt integraal deel uit van het schistmassief en is gelegen op de oudste rotsen van België. Wij gaan hier een stukje van ontdekken. En als we bedoelen ‘ontdekken’, dan betekent dat in Ronsertermen: dingen zien die je zelf anders nooit zou ontdekken. De Ourthevallei is prachtig ingesneden en in de prille lente, wanneer de bomen op het punt staan in gang te schieten, ruikt het er naar vervliedende winter. Kom het met ons mee ontdekken. Zo kom je in Bernistap. Maak er samen met ons kennis met het kanaal van Bernistap, een deel van het Ourthe­kanaal, een nooit afgewerkt stuk op het grondgebied van de gemeente Houffalize in de provincie Luxemburg. De regering van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden begon in januari 1829 met de bouw van een Maas-Moezelkanaal, dwars door de Ardennen. Het zou een smal en ondiep kanaal voor platbodemschuitjes worden. Het kanaal moest over de waterscheiding tussen de Oostelijke Ourthe en de Sûre lopen. Ten oosten van het dorpje Bernistap werd die scheiding gevormd door een 490 meter hoge heuvel van leisteen, nu op de grens tussen Belgisch Luxemburg en het Groothertogdom Luxemburg. In deze heuvel werd een diepe kunstmatige vallei gegraven, maar het hoogste deel zou overwonnen worden met een kanaaltunnel met een lengte van 2528 meter. De Belgische Revolutie van 1830 maakte een eind aan de tunnelwerken, toen men 1130 meter ver was. Wie met de Ronsers ooit overnachtte in Hoffelt
(GH-Luxemburg) kent de andere sleuf van het kanaal.

We komen aan op vrijdagavond vanaf 18u00. Na een rustige nacht in de gîte, verkennen we de vallei van de oostelijke Ourthe. Die doorkruisen we en trotseren af en toe een stevige helling. We eindigen terug aan de gîte waar we samen een vork bijsteken om een avondmaal op tafel te toveren, met onze huisdirigent. Wie dat is ontdek je samen met ons, maar naar het schijnt staan zijn initialen voor integer (IG).

Zondag trekken we na het ontbijt richting Tavigny, en verder naar het verborgen Canal de Bernistap, een verborgen parel waarover je hierboven al las. Verder over het plateau naar Cetturu om te eindigen aan de gîte om daar nog even na te keuvelen bij iets fris of warm. Cetturu komt van het Germaanse “sigidrothu”, “sigidra”, “zegge”, het verwijst naar planten die groeien in vochtige omgevingen. We eindigen onze tocht rond 16u30.

Het is hartje winter, donker, nat en killig, maar met Pasen zou er beter weer en meer licht moeten zijn. We willen dit per fiets beleven in het Regionaal Landschap Lage Kempen, een rustige en hopelijk zonnige start van het nieuwe fietsseizoen. We starten vanaf de parking van het treinstation van Mol, daar kan de auto nog gratis enkele dagen staan. We overnachten twee keer in JHB Hostel H te Hasselt. De afstand van de tochten varieert tussen 62,3 km en 67,4 km. De hoogteverschillen zijn beperkt (van 180 m. tot 330 m. per dag). We gebruiken autoluwe wegen, maar hierdoor kunnen er ook smalle paadjes en halfverharde of zelfs onverharde stukken voorkomen. We houden het tempo gezapig. De tocht is bij het opstellen van deze aankondiging nog niet voorgefietst, dus er zijn nog veranderingen mogelijk. We zoeken nog naar cafés voor het middagmaal en hebben er goede hoop op dat we die zullen vinden.

Paaszaterdag fietsen we van Mol via Beringen en Herk-de-stad naar Hostel H. We verlaten Mol langs het zuiden, rijden door de velden langszij Hulsen, waar we de grote Nete oversteken en het jaagpad van het kanaal Dessel-Kwaadmechelen opzoeken. Iets voor Kwaadmechelen steken we het Kanaal over en fietsen naar het oosten langs Beverlo naar Be-Mine in Beringen.

Hier in de buurt hopen we onze picknick te kunnen gebruiken. We steken het Albertkanaal over, zoeken het fietspad Millenium Golf op en komen langs het “Natuurreservaat Vallei van de Drie Beken”. We rijden bezijden Meldert, langs het “Natuurreservaat De Schurftert-Lange Beemden” en het “Natuurreservaat Willekensberg”. Daarna fietsen we rond Schulen door de velden naar Stevoort. We komen langs de westelijke kant Hasselt binnen en bereiken zo Hostel H. De tocht bevat ongeveer 1 km onverharde weg, 1 km halfverharde weg en 960 m kasseiweg en is in totaal 62,3 km lang met een hoogteverschil van 180 m.

Op Paaszondag verkennen we de bloesemstreek met enkel dagbagage. We maken een rondrit vanuit Hasselt naar het zuiden, en rijden in wijzerzin. We starten zuid-oostelijk, volgen het pad langs de spoorweg naar Sint Truiden om Hasselt te verlaten en de Prinsbisschopsingel en de E313 over te steken. We passeren de Nietelbroeken langs het noorden, kruisen de Daaleinderstraat en fietsen achter de huizen naar Kortessem.

In de buurt van Gors-Opleeuw passeren we het Kasteel Opleeuw, we draaien de oude spoorweg (“Het fruitspoor”) op en passeren Borgloon langs de noordkant. Langs Gotem fietsen we naar Mettekoven, steken het beekje De Herk over en rijden naar Groot Gelmen. We hopen hier te kunnen picknicken. Aan de Romeinse kassei gaan we de Zwevende Kapel bewonderen. Daarna fietsen we verder naar Rijkel, de rustplaats Honsberg en Zepperen Dorp. We blijven noord-westelijk aanhouden, langs het natuurdomein Schorrebos (bij Nieuwerkerken). We fietsen langs Weijer naar Steevoort om zo opnieuw bij het Hostel H aan te komen. De tocht zou 67,2 km lang moeten zijn, met in totaal 330 hoogtemeters. We voorzien 345 m. onverharde weg, 625 m gravel en 1,5 km kasseien als moeilijkere ondergrond.

Paasmaandag fietsen we terug naar ons vertrekpunt, het station van Mol, maar deze keer langs het oosten. We verlaten Hasselt langs het noorden en moeten in het begin zowel de singel als het Albertkanaal oversteken, waardoor de eerste vijf km nogal stedelijk zijn (wel met fietspaden).

Aan de research campus kunnen we eindelijk een groene as volgen, richting domein Kiewit en de Weyers. We fietsen letterlijk door het water, omzeilen het vliegveld van Hasselt Kiewit, fietsen langs maar niet door het natruurreservaat “Welleke” en langs Zonhoven, waar we de drukke N74 moeten kruisen. We laten Houthalen letterlijk links van ons liggen, volgen het fietspad langs de spoorweg om natuurgebied “Op de Aenhof” te passeren en zo het Vlaams Natruurreservaat Helderbeek-Terill te bereiken. We volgen daarna de vallei van de Zwarte Beek, door het militair domein van Leopoldsburg naar Hechtel. We fietsen een kort stukje langs het Kanaal van Beverlo, rijden over het fietspad tussen Keiheuvel en de Most, door de bossen ten zuiden van Aeroclub Keiheuvel naar Balen. We steken het kanaal Dessel Kwaadmechelen over om zo via de Rozenberg het station van Mol te bereiken. Totale afstand vandaag zou 63,7 km moeten zijn, met 220 hoog­temeters op de teller. Er staat minder dan 100 m. onverharde weg op het programma, 2,25 km gravel en 1,35 km kasseien. De rest zou normaal verhard moeten zijn (waarvan 39,5 km fietspaden.