Als tochtbegeleider krijg ik wel eens de vraag hoe ik aan een tocht begin: met een route, met overnachtingsplaatsen, met bezienswaardigheden, …? Vaak is het een combinatie en is de route het sluitstuk om alle puzzelstukken aaneen te rijgen. In 2020 maakten we een lusvormige dagtocht vanuit Eupen en was Aachen ons verste punt. Omdat de tocht te lang zou worden als we tot in het centrum van Aachen zouden rijden, hebben we ons aan de rand van Aachen al moeten omkeren. Ik beloofde Aachen later nog wel eens op de planning te zetten en aldus was een in te lossen belofte een eerste puzzelstuk. Nieuwe overnachtingsplekken ontdekken is ook altijd boeiend. We zijn wel al in de buurt geweest tijdens de Eifelfietstochten, maar in de jeugdherbergen van Aachen en Gemünd hebben we nog niet overnacht, dus dat zijn een paar extra puzzelstukken. De jeugdherberg van Gemünd heeft een korte, maar tragische geschiedenis. De opening vond plaats in juni 2020, maar omwille van corona moest de jeugdherberg snel weer een aantal maanden gesloten blijven. In mei 2021 mocht de jeugdherberg terug de deuren openen, maar twee maanden later werd de jeugdherberg zwaar getroffen door de overstromingen van juli 2021. Eind oktober 2022 waren de herstellingswerken achter de rug en vond voor de derde keer de (her)opening plaats. Van een valse start gesproken … We geloven niet in een vervloeking en wagen ons zelfs twee nachten in deze nieuwe jeugdherberg. Een trouwe deelnemer vroeg of ik ooit eens langs een bijzonder bouwwerk, de Bruder Klaus Kapelle in Wachendorf, zou kunnen passeren. Hiermee kreeg ik een extra puzzelstuk aangereikt. Het uitstippelen van de trajecten tussen al deze puzzelstukken is tot slot de kers op de taart. Het begeleiden van de tocht is natuurlijk het echte summum, want wat ben je met een kers op de taart als je er niet van kan eten? We fietsen overwegend door open terrein met fantastische uitzichten en deels door uitgestrekte bossen. Het landschap is heuvelend, maar door het volgen van oude spoorwegbeddingen en rivieren kunnen we de hoogtemeters beperkt houden tot ± 500 m/dag. We wachten bovenaan elke serieuze beklimming op de minder gevleugelde of niet-gemotoriseerde fietsers. De trajecten zijn niet overdreven lang (max. 65 km) zodat er tijd overblijft om te genieten van een terrasje of om even halt te houden aan een bezienswaardigheid. Enkele kleine stukken van ons traject zijn niet verhard.

Zaterdag, 6 juli 2024

Onze vertrekplaats Vossenack ligt nabij het uitgestrekte Hürtgenwoud. Eind 1944 en begin 1945 vond in het Hürtgenwoud de langste veldslag van de oorlog op Duitse bodem plaats. De Geallieerden trokken het ruwe en onbekende terrein in om hun opmars naar de Rijn veilig te stellen maar stuitten op een door hen onderschatte tegenstand van de Duitse strijdkrachten. In dit gebied lag de Siegfriedlinie of Westwall: een aaneenschakeling van bunkers, betonnen tankversperringen (ook wel drakentanden genoemd), mitrailleursnesten, prikkeldraadversperringen en mijnenvelden. Het Hürtgenwoud bestond uit dichte bossen, kale heuveltoppen en diepe kloven. Zware regenval, sneeuwval en een gebrek aan wegen maakten het zeer moeilijk om erdoor heen te komen. De strijd duurde van half september 1944 tot half februari 1945. De strijd kostte aan beide kanten ± 30.000 doden. De gevechten in het Hürtgenwald hebben nooit zoveel bekendheid gekregen in de naoorlogse geschiedschrijving als de Slag om Arnhem of het Ardennenoffensief. Alle aanvallen op Schmidt, het strategische doel van de gevechten, werden tot medio december door de Duitsers succesvol afgeslagen, ten koste van grote geallieerde verliezen. Geschiedschrijvers aan geallieerde zijde hadden waarschijnlijk niet veel interesse in “verloren” gevechten. Voor de Amerikaanse soldaten werd de naam zelfs - met zijn eerste lettergreep, ‘hurt’ - een bijwoord voor verwondingen en dood. De rit per fiets naar Schmidt, aan het stuwmeer van de Rur, zou vlotter moeten verlopen dan de opmars van de Geallieerden. We volgen het stuwmeer stroomopwaarts via Rurberg tot Einruhr. Langs de rand van het gewezen militair domein Vogelsang rijden we oostwaarts tot de jeugdherberg van Gemünd. Medio jaren dertig besloot Hitler in de vier uithoeken van Duitsland een burcht te bouwen voor de opleiding, alias indoctrinatie, van “beloftevolle” jongeren om belangrijke functies op te nemen in zijn Derde Rijk. Na de Tweede Wereldoorlog kwam de burcht en bijhorend gebied onder Brits bewind. De Britten gaven in 1946 een evacuatiebevel aan de 550 inwoners van het nabijgelegen dorp Wollseifen. Binnen de drie weken moesten ze opkrassen om een groter militair domein, Camp Vogelsang, te creëren. Bijna alle huizen werden verwoest en enkel op Allerheiligen mochten de inwoners nog een bezoek brengen aan het kerkhof. In 1950 werd het bewind overgedragen aan de Belgen. Tijdens hun legerdienst hebben hier nog veel Belgen “manoeuvres” meegemaakt. Als de tijd het toelaat fietsen we even heen en terug tot Wollseifen. Hier werden 20 ruwbouw huizen gebouwd die gebruikt werden voor het oefenen van huis-aan-huis gevechten, o.a. voor de bevrijding van Kosovo. Eind 2005 kwam er een einde aan de militaire geschiedenis van Camp Vogelsang en werd het domein opengesteld voor het publiek.

Zondag, 7 juli 2024

Vandaag fietsen we een lusvormige tocht van 64 km ten oosten van ons logies. In het centrum van Gemünd maken we eerst een bakker wat rijker. Door de overstromingen in juli 2021 trad de Urft buiten haar oevers en stond het hele centrum van Gemünd onder water. Gelukkig valt hier nu niet veel meer van te bespeuren. Even buiten het centrum houden we kort halt aan een Joods kerkhof. We volgen de Urft tot het gelijknamig dorp. Ons doel vandaag is de Bruder Klaus kapelle in Wachendorf. Een boer wilde een kapel laten ontwerpen en bouwen. De befaamde Zwitserse architect Peter Zumthor begon met bomen voor het geraamte van het gebouw. De boomstammen werden in een soort van tentvorm geplaatst en vormden de bekisting voor het beton. Nadat het bouwwerk volledig met beton bedekt was, is er aan de binnenzijde een smeulend vuur gemaakt die de boomstammen binnenin de kapel verkoolden. Dit vuur brandde drie weken. In de muren van de veldkapel zijn honderden ronde gaten gemaakt met glas waardoor er een prachtige en zeer unieke lichtinval ontstaat. Via Wallenthal en Voissel rijden we terug naar Gemünd.

Maandag, 8 juli 2024

Na onze inkopen bij de supermarkt in Gemünd bollen we de eerste 15 km vrijwel vlak langs het stuwmeer van de Rur. In Rurberg klimmen we uit het Rurdal. Via Kesternich rijden we naar Lammersdorf waar we de Vennbahn 16 km vervoegen. Nadien rijden we heel even België binnen. Uiteindelijk belanden we na 57 km in de jeugdherberg van Aachen die slechts op 3 km van de grens ligt.

Dinsdag, 9 juli 2024

We starten onze dag met een kort bezoek aan Aachen. We passeren de ‘Puppenbrunnen’, hetgeen in het Duits gewoon “poppenfontein” betekent (voor wie aan iets anders zou denken). De fontein bestaat uit beweeglijke figuren die typisch voor Aachen zijn zoals een bisschop, een professor, een clown, een ruiter, een modefan en straatmuzikanten. De Dom van Aachen mag natuurlijk ook niet ontbreken op ons lijstje. Binnen in de kerk zijn een aantal topstukken uit de geschiedenis te bewonderen. Er is bijvoorbeeld een gouden altaarstuk ‘Pala d’Oro’ en de troon van Karel de Grote te bewonderen. En zo zijn er nog een aantal bijzondere voorwerpen te bewonderen die geschonken werden door pelgrims, keizers en koningen. Er wordt zelfs gesproken over een lendendoek van Jezus Christus en een doek waarin het hoofd van Johannes de Doper zou hebben gelegen. Karel de Grote zou hier ook begraven liggen. De Dom van Aken is door al deze schatten en legendes een heus bedevaartsoord geworden. Iets verderop passeren we de “Möschebrunnen” (­mussenbron). Wie niet aan de bekoring kan weerstaan, kan terecht in de “Domlädchen”, de oudste snoepwinkel van Aken, waar sinds 1896 snoepgoed van over de hele wereld wordt verkocht. Tot slot van ons mini-stadsbezoek rijden we langs het classicistische gebouw van de Elisenbrunnen, hét symbool van de kuur- en badstad Aachen. Hier komen warmwaterbronnen in het midden van het stadscentrum tevoorschijn aan het aardoppervlak. Niet alleen Karel de Grote, maar ook de oude Romeinen wisten deze bronnen al op prijs te stellen. De stad mocht zich als kuurstad “Bad Aachen” noemen, maar verkoos om vooraan in het alfabet te blijven staan. Aan de stadsrand doen we onze inkopen. We volgen nog even de Vennbahn tot aan de Inde, het riviertje dat onze leidraad zal zijn richting Stolberg. Als we het oude stadscentrum van Stolberg verlaten hebben, zit onze portie cultuur erop en rijden we de rest van de dag door de natuur. We rijden door het immense Hürtgenwald waar nog honderden vermiste soldaten liggen. Na 52 km zouden we terug in Vossenack moeten geraken.

Ameland, ook wel bekend als de diamant van de Wadden, is een prachtig waddeneiland in Friesland. Dit betoverende eiland wordt omringd door de Waddenzee en de Noordzee, en het is een ware schat voor natuurliefhebbers en avonturiers. Met ervaren gidsteken steken we de waddenzee over, terwijl we onze bagage laten vervoeren naar het hotel in Ameland waar we 2 nachten logeren. We verkennen natuurlijk ook de duinen en stranden in de omgeving van de inconische vuurturen. De aankomstdag maken we een halve dagwandeling in natuurreservaat De Alde Feanen en logeren we in het pitoreske Dokkum. We sluiten het weekend af met een stadswandeling in Leeuwarden. Een unieke tocht. Wees er snel bij!

Dag 1: Na een kijkje in het bezoekerscentrum maken we een wandeling door het nationaal park Alde Feanen (11 of 16 km naargelelang de goesting en de temperaturen). Een afwisselende route voert door natuurgebied It Wikelslân, langs een recreatiestrand (vergeet geen zwemgerief) en over uitgestrekte rietvelden en waterpartijen. Onderweg kunnen we gebruikmaken van verschillende vogelkijkhutten en genieten van het uitzicht vanaf de uitkijktoren. Na de wandeling rijden we door naar het hotel in Dokkum. Dokkum is een mooi fries vestingsstadje, een van de Elfstedentochten met ook een unieke fontein. Voor of na het diner in het hotel maken we nog een avondwandelingetje door het stadje.

Dag 2: Vandaag staan we vroeg op. Het getij bepaalt immers de starttijd, die vandaag vastligt op 6u30. We nemen een ontbijtpakket mee van het hotel, droppen bagage voor het hotel in Nes op Ameland en ontmoeten onze gidsen bij de haven in Holdwerd. De overtocht naar Ameland wordt aangekondigd als een stevige tocht, maar voor een ervaren Ronser vormt dit geen probleem. Een groot deel van de toch lopen we over stevige zandbanken, maar ook passeren we de glibberige paadjes in de landaanwinningswerken, het kustdal dat meestal nog onder water staat, slikvelden waar we soms tot aan de knieën in wegzakken en er moeten een of meer geulen worden doorwaad. De overtocht is 15 km - 4 uur. Het eerste uur is nog een gewoon wandelpad alvorens we het wad op gaan. Bij aankomst op Ameland hebben we tijd genoeg voor een pauze en duik in de Noordzee alvorens we verder over het strand wandelen naar Nes. Er is ook de mogelijheid om met de strandkar over het strand te rijden (te betalen).

Dag 3: Vandaag maken we een dagwandeling van 20 km van Nes naar Hollum, via een gevarieerde route langs bos, duinen en strand. Natuurlijk passerenen we ook langs de pitoreske vuurturen. In Hollum is er tijd voor een terrasje of misschien ook diner alvorens we terugkeren met de bus naar Nes.

Dag 4: In de ochtend verlaten we Ameland met de ferry (50 minuutjes varen) en rijden door naar Leeuwarden. We eindingen ons weekendje wadden met een bezoek aan Leeuwarden. We maken een wandeling langs de bezienswaardigheden van de stad, waaronder ook veel street art. Late namiddag keren we moe maar voldaan terug huiswaarts.

Een zomertrektocht in de Hoge Atlas is fenomenaal: ver weg van de platgetreden paden genieten we van een indrukwekkende natuur, we maken stevige bergtochten van ongeveer 6 uur per dag en ervaren een absolute rust. We bivakkeren op desolate plekken en krijgen voeling met het nomadenbestaan. We wandelen over hoogvlaktes, beklimmen toppen van boven de 3000 meter en vinden verfrissing in de kloven van de M’Goun. Het hoogtepunt van deze reis is de Cirque de Taghia, met haar indrukwekkende kloven.

Het dag aan dag programma ziet er als volgt uit:

25/07: Aankomst in Marrakech.

26/07: Marrakech – Azilal – Asm souk – herdershut van Aka Targha (2200 m.). Na het ontbijt vertrek richting Azilal, waar we lunchen; we zien de bergen naderbij komen! We rijden langs verschillende dorpen om uiteindelijk aan te komen aan de voet van de Azorki, een berg van 3760 m. hoog. Op het einde van de weg worden we opgewacht door onze ploeg ezeldrijvers; we laden het materiaal op de muildieren en wandelen nog een klein uurtje tot aan onze bivakplaats.

27/07: Taghra – Tizi Tigboula (2800 m.)

Na een stevig ontbijt kan het avontuur beginnen! We starten met een pittige klim naar 2600 m. (Tizi Elaaz) en genieten van de adembenemende zichten over de omgeving. Overal ontmoeten we nomaden met hun kuddes. Nog een beetje hoger naar Tizi Tigboula (2800 m.) met een prachtig zicht op ‘le cirque de Taghia’. S: 800 m - D: 400 m

28/07: Sportieve rondwandeling rond het spectaculaire Cirque de Taghria, één van de mooiste klooflandschappen van Marokko. S: 600 m - D: 500 m.

29/07: Tizi Tigboula – Ouwamazrica (3400 m.)

We trekken verder om te genieten van magnifieke panorama’s, het buitenleven, de nomaden… We dalen af tot Ouwamazrica waar we onze bivak vinden. S: 700 m - D: 900 m.

30/07: Ouwamazrica – dorpje Arage – dorp Tarazoute.

Vandaag maken we kennis met het dorpsleven: kleine veldjes die als een lappendeken op de heuvelflanken of in de valleien liggen met graan, haver, gerst, luzerne, … Vele mensen komen ons groeten. We dalen af naar de fameuze kloven van de M’goun om door het wilde water te ploeteren. S: 300 m - D: 600 m.

31/07: Tarazoute – vallei van Ouzirimte – Tiranimine.

Ook vandaag wandelen we nog in het water, we steken een heel nauw stukje van de kloof van de M’Goun door. We bezoeken kleine, afgelegen dorpjes en maken kennis met het harde leven in het hooggebergte. D: 200 m.

1/08: Tinarimine – Aguerzga – Tamatounte.

Lange stapdag tot in de Rozenvallei: eerst nog even door het water, dan door een droog berglandschap tot in een comfortabel gastenverblijf. (Er is ook mogelijkheid om een lokaal transport te nemen tot in de lodge). S: 700 m - D: 500 m (uitzonderlijk: 8 u stappen)

2/08: Rustdag om wat cultuur op te snuiven in de Rozenvallei: de kasba’s van Ighil N’oumgoun, traditionele bakker, thee bij de bewoners,...

3/08: Vroeg vertrek naar Marrakech. lunch onderweg. In de late namiddag, aankomst in Marrakech, overnachting in een comfortabele riad in het centrum van de stad.

4/08: Terug naar België of, voor wie wil, verlenging van je verblijf.

Fietsen tussen de vulkanen van Auvergne, een stevige uitdaging! Onvermijdelijk dienen er heel wat hoogtemeters overwonnen te worden, maar de beloning zijn de prachtige natuur en memorabele stadjes.

De tocht start op de camping Le pré des laveuses in Cournon-d’Auvergne, op 13 km van Clermont-Ferrand. We spreken af op maandagavond 26 augustus, zodat we dinsdag op niemand moeten wachten.

Dinsdag 27 augustus: We vliegen er meteen in. We fietsen naar het noorden tot in het departement Allier, waarna we naar het westen afbuigen, om via een brug, ontworpen door Gustave Eiffel, het dorp Chouvigny te bereiken. We hebben 83 km op de teller.

Woensdag 28 augustus: Via de Gorges de la Sioulerijden we naar St-Gervais-d’Auvergne. Na een ommetje zoeken we de Sioule terug op, waarna het riviertje Sioulet ons na 72 km tot in Pontaumur brengt. We hebben 1250 hoogtemeter overwonnen. Deze rit kan ingekort worden.

Donderdag 29 augustus: Vandaag rijden we heel de dag zuidwaarts langs landelijke wegen en een uitgestrekt stuwmeer op de Dordogne, tot we Bort-les-Orgues bereiken. We hebben 77 km gefietst en bijna 1000 hoogtemeters overwonnen. Er is geen mogelijkheid om een stuk af te snijden.

Vrijdag 30 augustus: in de voormiddag volgen we de Voie Verte tot Bassignac. Deze oude spoorbeddingen zijn meestal heel goed berijdbaar. Na de middag wordt het klimmen geblazen, want onze camping ligt in Salers, op een hoogte van bijna 1000 meter. De dagtocht is 68 km lang, maar kan wat ingekort worden.

Zaterdag 31 augustus: Rustdag in Salers, een middeleeuws stadje, met tal van bezienswaardigheden. Wie wil kan de Col de Néronne beklimmen. Anderen verkiezen misschien om het stadje te verkennen, of om een dagje te luieren op de camping. Alles mag.

Zondag 1 september: Langs stadjes als Trizac en Riom-es-Montagnes trekken we verder het Parc naturelle régional des Volcans d’Auvergne in. Het gaat heel de dag op en neer, met op het einde van de dag 61 km en 1000 hoogtemeters op de teller. We slapen in Condat.

Maandag 2 september: We verlaten Condat via de Gorges de le Rhue, waarna we naar het oosten afslaan. We bereiken het hoogste punt van de trektocht bij le Lac Pavin. Deze etappe van 73 km kan met een tiental kilometer ingekort worden. Een camping vinden we in Compains, waar we van onze verdiende nachtrust genieten.

Dinsdag 3 september: Vandaag gaat het hoofdzakelijk bergafwaarts. Via de Gorges de Courgoul dalen we geleidelijk af. Langs mooie wegen en pittoreske stadjes bereiken we na 58 km de camping waar we vertrokken zijn. Wie wil kan nog een duik nemen in het meer.